Mijn strijd tegen de kilo’s iets waar ik al heel lang iets over heb willen delen. Zeker al bijna 6 jaar. En daarmee een artikel die ik al heel lang in draft heb staan en echt helemaal niks mee gedaan. Toch ben ik er nu klaar voor om mijn verhaal over mijn gewicht en werken daaraan, er mee leren leven, en hoe het nu gaat met je te delen. Benieuwd? Op zoek naar herkenning? Lees dan snel verder!

Had ik als kind problemen met overgewicht?

Mijn eerste herinnering als kind aan het bezig zijn met zwaarder zijn dan andere kinderen was toen ik op de basisschool zat en ik denk zo in groep 5/6 zat. Toen was ik 8-9 jaar. Voor die tijd was het me niet opgevallen en was ik ook qua gewicht, uiterlijk en lichaam wel ongeveer hetzelfde en gemiddeld net als de andere kinderen op school.

Hoe ik denk dat het komt dat ik net wat zwaarder was dan andere kinderen

Tot ik zo’n 6-7 jaar was at ik bijna geen snoep. Alleen dropjes van Zonnatura. Ook at en dronk ik geen melkproducten. De reden daarvoor was, dat mijn moeder had ervaren dat ik daar niet goed op reageerde als baby en kind. Dus had ze dit uit mijn voeding weggelaten.

Tot ik zo’n 6-7 jaar werd en er bewust van was dat ik op school geen traktaties kon eten als er kinderen uit mijn klas jarig waren. Want daar zaten suikers in of melk. Daarnaast ging ik ook regelmatig bij mijn oma om de thee. Ik heb bij haar thee leren drinken op de Engelse manier. En dat is thee met melk en suiker erin. Zodat de smaak van de thee prettiger is om te drinken als kind zijnde. Ook begon ik met koffie te drinken met melk en suiker erin.

Na deze 2 verschillende situaties ben ik ook wat zwaarder geworden. In de eerste plaats is me dat niet opgevallen. En vond ik het geloof ik wel cool dat ik een grotere maat kreeg als kind. Tot ik er bewust van werd dat ik echt wel wat zwaarder was dan de rest van de kinderen. Als ik nu foto’s terug kijk, valt het echt enorm mee. Maar ik had toch dat beeld van mezelf.

Pesten, buitensluiten en vroeg in de pubertijd

En in de laatste jaren van de basisschool voelde ik me ook niet meer prettig. Ik werd buitengesloten. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak en ben ik begonnen met snaaien. Ik kreeg enorme behoefte aan eten. Dat is emotie eten geworden. Inclusief eetbuien. Daardoor is mijn gewicht enorm toegenomen.

Verder ontwikkelde ik in groep 7-8 al mijn vrouwelijke vormen. Ook werd ik vlak voor ik 12 werd ongesteld. Wat maakte dan ik me ook echt een buitenbeentje ging voelen. Want geen enkel ander meisje op school was al zo ver in de ontwikkeling als ik was.

Hoe was het als tiener?

Toen ik naar de middelbare school ging was ik echt wel wat zwaarder dan een gemiddeld meisje. Ik denk dat ik wel al zo’n 80 kilo woog. En dat is niet perse heel zwaar, maar voor mijn lengte al wel een te hoog BMI. Ik voelde me daardoor ook heel onzeker. Daarnaast was er ook een jongen in de klas die dit feilloos oppikte en me is gaan pesten. Wat natuurlijk geen positieve uitwerking had op de eetbuien die ik al had. Dit is daardoor nog meer toegenomen.

In de tweede klas kwam ik in een andere klas en daar was het niet veel beter met het pest- en buitensluit gedrag. Helaas. Zo ook de derde klas. Elke keer waren het weer andere mensen die “de pik” op me hadden. En omdat ik me ook kwetsbaar opstelde trok ik het me ook aan.

Diëten, sporten en bewegen

In deze periode ben ik ook al bezig gegaan met opletten op mijn eten. Door suiker uit de thee en koffie weg te laten, melk uit de koffie en thee te laten, noem maar op. Alleen had dat niet heel veel effect, want mijn eetgedrag was ook echt totaal niet oké. Ik denk dat ik over de tijd heen wel wat zwaarder ben geworden. op zijn hoogst misschien 85 kilo. Maar omdat ik ook elke dag 2x 12 kilometer naar school en naar huis fietste en daar ook een sport van maakte om zo snel mogelijk op school en ook weer thuis te zijn, hield ik het ook wel in balans en werd ik niet echt heel veel zwaarder.

Maar ik had echt een enorme hekel aan gym. Ik kon nooit echt meekomen, alleen met de uithoudingsvermogen test. Daarnaast ben ik toen ik 14 was, achteraf gezien, gebeten door een teek in Frankrijk tijdens een vakantie. Sinds dien had ik af en aan klachten en werd mijn energie steeds minder. Werd het fietsen naar huis een grote opgave. Zeker aan het einde van de dag. Maar ik dacht het komt omdat ik een druk leven heb. School, elke dag fietsen zo snel ik kan, thuis van alles doen om mijn moeder te ondersteunen, huiswerk maken, etc. Maar achteraf gezien waren dit niet de enige redenen dat ik me zo moe voelde.

En daardoor had ik ook een hekel aan gym. Maar ook omdat ik regelmatig last van mijn enkel had, die ik als 8-9 jarige een keer gebroken had. Ik werd daardoor wel als aansteller gezien. Alsof ik niet wilde gymen. Maar dat was mijn frustratie ook. Het lukte me gewoon niet. Doordat het niet lukte werd het me ook voor mijn gevoel aangekeken dat ik lui was, niet wilde bewegen en daardoor dikker was dan een gemiddeld ander meisje van de school, mijn leerjaar en mijn klas.

Hoe was het als student?

Toen ik 18 was ben ik op kamers gaan wonen om te studeren. Ik ging HBO verpleegkunde studeren in Ede. Daar ging het tijdens de lessen ook over o.a. voeding. En daar merkte ik wel op dat ik al veel wist. Maar vanwege mijn financiële situatie maakt ik niet altijd de beste keuzes qua eten. Maar ik deed wel mijn best. En was ook niet persé dat ik heel ongezond at.

Daarnaast was ik wel aan het afvallen. Op een bepaald moment, na een periode van echt flink ziek zijn van een keelontsteking, voel ik ineens zo’n 5-8 kilo af in een heel korte tijd. Terwijl ik daar niet echt mijn best voor deed. Natuurlijk was ik er erg blij mee, maar ik voelde me totaal niet goed. Maar na ongeveer een maand kwam ik al die kilo’s weer aan en nog zo’n 10 kilo erbij. En toen ging de alarmbellen, die al aan het rinkelen waren, nog harder af. Want ik voelde me sinds de middelbare school periode al niet helemaal fit, maar sinds de keelontsteking ging het echt niet goed.

Bezoek aan de huisarts

Ik ging naar de huisarts omdat het gewicht me opgevallen was, maar ook mijn energie en conditie holden achteruit. Ik wist er is iets aan de hand, maar ik had echt geen idee wat. En had toen nog wel enigszins vertrouwen in de huisarts, dat die echt intenties hadden om te kijken wat er is. Maar daar is dat helemaal verdwenen. Ik kreeg als reactie dat ik maar moest afvallen, naar een diëtist om te leren wat gezond eten is en naar de psycholoog, want uit bloedonderzoek kwam niks en zou wel psychisch zijn.

Dit was voor mij echt een enorme klap in mijn gezicht en werd niet serieus genomen. Na een gevecht, samen met de psycholoog, waar ik met tegenzin naar toe ging, is er toch verder onderzoek gedaan. En een verhaal kort. Daar kwam niks uit dat er iets aan de hand was. Ik zal er ooit eens een keer uitgebreider vertellen hoe en wat. Want dat is nog een heel verhaal apart.

Stoppen met de studie

Daarbij heb ik moeten besluiten om na 1.5 jaar studie, te moeten stoppen met de opleiding en weer thuis te gaan wonen. Na deze keuze is het heel snel heel slecht met me gegaan. En ik werd in de jaren erna ook een stuk dikker nog. Ik dacht toen op zijn dikst dat ik ooit zou worden en geweest zou zijn. Maar verrassing, dat was niet zo.

Het dikker worden is niet gekomen omdat ik zo slecht at. Want daar bleef ik op letten. En daarnaast at ik ook helemaal niet meer zo heel goed. Had ook geen trek meer echt.

Ziek zijn periode

Daarna kwam er een aantal jaar van ziek zijn. Mezelf alternatief proberen te herstellen. Met alle mogelijkheden, opties en middelen die ik had. Was een enorme strijd was. Maar uit eindelijk na een paar jaar en veel meegemaakt te hebben, ging ik me wonder boven wonder toch weer wat beter voelen. Ook nam daarmee mijn gewicht een beetje af. Ook met dat ik weer wat kon gaan bewegen.

na zo’n 5 jaar

na zo’n 5 jaar had ik samen met mijn moeder iets gevonden wat eindelijk leek te werken om mee af te vallen. Dat was het 17 dagen dieet. Hiermee at je volledig op vetten en eiwitten en heel langzaam ging je weer koolhydraten toevoegen. Ook had ik weer een baan, waar ik elke dag 2x 12 kilometer heen en terug fietste. En op het werk zat ik niet stil. Ik had er weer de energie voor. Ik kon het weer. En de kilo’s gingen er langzaam weer af.

Tot ik me weer niet goed begon te voelen. Had weer al van alles mee gemaakt. op o.a. het liefdes gebied, wat niet zo leuk verliep. En uiteindelijk bleek ik pfeiffer te hebben. Daarnaast ontmoette ik mijn huidige man.

Alles begon weer van voren af aan

Met de Pfeiffer is de Lyme, die ik uiteindelijk bleek te hebben, weer getriggerd. En ben ik weer in gewicht aangekomen. Al mijn harde werk, qua eet restricties, werd in korte tijd weer teniet gedaan. En ik had op dat moment ook mijn streefdoel nog niet bereik. Dit voor mijn gevoel was dit extra zuur.

Ik ging weer een heel traject van werken aan herstel aan. Dit was een heel intensief en heftig traject. Maar uiteindelijk is het weer naar herstel gegaan.

revalidatie

Ik ben mezelf gaan revalideren. We kochten een hondje, waarmee ik elke dag meerdere keren ging wandelen. Ik breidde dit steeds meer uit. Tot ik weer met mijn gewicht aan de slag wilde en me aanmeldde bij een sportschool. Tijdens dit proces verloor ik weer wat gewicht, maar nog niet echt bijzonder.

Van alles geprobeerd om af te vallen

Ik ben echt van alles gaan proberen om gewicht kwijt te raken. Soms ging er wel wat vanaf. Maar ik ging me dan weer slecht voelen en kwam ik weer wat aan. Tot ik me weer wat beter voelde en weer wat anders ging proberen of verder ging met waar ik al mee bezig was. Denk aan: Het gezondheidsprogramma bij de sportschool: Benfit, VP3, bij een diëtist langs, een bootkamp week, personal training, op nieuw het 17 dagen dieet, keto dieet, intermittend fasting, koolhydraat arm dieet, …

Met al deze dingen viel ik mondjes maat zeker wel wat af. Maar ook kwam ik weer aan als ik me niet goed voelde. Een vicieuze cirkel waar ik niet uit leek te komen.

Toen werd ik zwanger

En toen werd ik in 2021 zwanger. Ik was al een stukje afgevallen. Voelde me goed en was bezig met intermittend fasten. Dit heb ik doorgezet tijdens de zwangerschap en ik voelde daar ook goed bij. Ik kwam ook niet echt aan en viel de eerste trimester zelfs af. Ik was er blij mee.

Tot ik de laatste 4 weken van de zwangerschap inging. Toen nam mijn eetlust wat toe en in die weken was ik ineens nog eens 12 kilo aangekomen. Echt wel flink en daar was ik niet zo blij mee. Maar ja, je bent zwanger en je wilt het beste voor je kind en hoop dat het na de zwangerschap en met de borstvoeding er wel af gaat.

De borstvoedingsperiode

Die is op dit moment van schrijven anno 2024 nog steeds niet voorbij. Maar recent wel een stuk verminderd. En ik hoor bij de heel kleine groep vrouwen, die niet afvallen van het borstvoeding geven. Ik at normaal en niet echt veel meer dan een ander persoon. Maar ik ben zelfs aangekomen. Nog zo’n 5 kilo. En al die tijd is het eraan gebleven. Geen grammetje viel ik af. Of ik nu mijn eetpatroon aanpaste of er geen rekening mee hield. Niks maakte uit.

Borstvoeding, de zwangerschap, de hele slechte nachtrust tot heden en allerlei andere stress die ik ervaarde waren de grootste factoren dat mijn lichaam in overlevingsstand bleef staan en dus vet wil vasthouden en niks wil afvallen.

Ik heb de sleutel gevonden

Tot ik een supplement op mijn pad tegenkwam, wat een wonder middel leek te zijn. Ik was sceptisch, want had al eens vaker een supplement gebruikt, dat echt scam was. Maar nee het werkt echt. Al is het langzaam.

Daarnaast ben ik drastisch kunnen minderen met de borstvoeding en heb ik geprobeerd de stress, die ik had in mijn leven, aan te pakken en die te verminderen. Want deze dingen, zorgden voor stress in mijn lichaam, en dan kiest het voor overleven en vet vasthouden in mijn geval.

Maar het supplement, of eigenlijk meerdere supplementen, zorgen ervoor dat ze het hongergevoel en de zoette trek wegenemen. En dat is zo fijn. Je bent sneller vol, je hebt geen cravings meer en zoete trek. Daarnaast slingert het ook nog de verbranding aan. Waardoor ik ervaar dat ik centimeters aan het verliezen ben. En nog niet heel veel kilo’s. Maar het voelt wel zo. Dus ik ben blij.

Beren op de weg

En natuurlijk gaat het niet als een rechte lijn naar beneden. Ik loop weer tegen het issue aan dat als ik vet verlies, me weer totaal niet goed begin te voelen. Dit is een proces waar ik doorheen moet. Want in de vetten zitten alle afvalstoffen opgeslagen van de behandelingen en het ziek zijn. Deze komen allemaal vrij als ik vet ga verbranden. Dus het moet ook echt met beleid en niet te snel. Anders kan mijn lever de afvalstoffen niet aan en wordt ik weer dood ziek en kan ik niks. En met een kind is dat geen optie.

Wat haal ik uit dit afvaltraject?

Wat heb ik nu eigenlijk geleerd van al deze jaren proberen gewicht kwijt te raken? Een heleboel kan ik je zeggen.

Ten eerste: het is niet altijd zo makkelijk als sportgoeroe’s, afvalgoeroe’s, etc. allemaal doen blijken. Er zijn zoveel nuances. Je kent je lichaam het best en weet wat het beste is en wat er gebeurt, ook al gelooft niemand je. Er zijn opties die wel werken, maar het zal een zoektocht blijven. Niet voor iedereen werkt hetzelfde. Als je gezond eet, en je weet dat, dan doe je dat ook. Ook al gelooft niemand je.

Probeer stress zoveel mogelijk te verminderen. Want die heeft echt een enorme impact op je lichaam. Veel groter dan je misschien zou denken. Ik heb dat echt onderschat.

Hoe zie ik proces als gefaald of geslaagd?

Alle diëten en acties die ik heb gedaan, hebben allemaal geen tot minimaal effect gehad op het echt gewicht verliezen voor mij. Ondanks alles heb ik er wel van geleerd, zoals ik hierboven al melde. Dus het is geen complete faal en verspilling van geld en tijd. Maar de boodschap is die ik je wil geven, dat diëten echt niet iedereen gaat helpen, dat het een zoektocht is en dat je goed naar jezelf moet luisteren en inchecken, wat heb je nu echt nodig en waar denk je dat de angel zit? En ga daar aan werken met hulp.

En daarnaast wil ik je naar mijn oplossing kijken. Ik denk dat die voor bijna iedereen een effect kan hebben. Alleen het is echt geen wondermiddel. Het is een extra aanvulling en een hulpmiddel. Je zal erbij toch ook wel echt op je voeding moeten letten. Dat is wel echt mijn mening. Maar de grote win, die ik ervaar is dat je niet meer eet dan je echt nodig hebt. Want we hebben de neiging om te veel te eten.

Het was een heel boekwerk dit verhaal over mijn strijd tegen de kilo’s. Het heeft me heel wat jaren en maanden gekost om dit artikel te schrijven. Heb heel lang op de plank gelegen. Maar nu vond ik dat ik het toch eens moest schrijven. En dan nog heb ik het laten liggen. Tot vandaag.

Ik hoop dat je er een boodschap en een les uit kan halen. Dat is het doel van dit verhaal. Heb je vragen of wil je sparren over mijn gevonden sleutel, neem dan zeker contact met me op! Ik deel er graag over met je. En kijk graag met je mee of het ook iets voor jou zou kunnen zijn of dat je toch iets anders nodig zou kunnen hebben.

Dit artikel bevat affiliate links. Als je op de link klikt kost je dat helemaal niks, maar levert mij wel wat op. Waardoor ik een betere website neer kan zetten.

Pin deze afbeelding op Pinterest om dit artikel te bewaren