De ziekte van Lyme hebben en naar de bioscoop gaan…. Afgelopen zondag (15 oktober) zijn Marijn en ik een dagje weggeweest naar vrienden in Hilversum. Dit was een verlaat verjaardagsbezoekje. De dag begon goed, maar liep een beetje anders dan verwacht. Het heeft me wel even wat tijd gekost om het gebeurde op te schrijven.

Heenreis

Marijn en ik waren rond 1 uur thuis vertrokken en kwamen rond 2 uur aan in Hilversum. Het was een mooie dag en ik genoot vanuit de auto van het mooie weer. Ik voelde me, nu al een paar weken, best goed en energiek. Ik had zin in de dag.

Voor de film

Aangekomen in Hilversum hebben we eerst wat gekletst en een broodje gegeten. Ik at onder andere lekkere filet americain, alleen dan in de zalm variant. Was erg lekker! Deze wordt binnenkort waarschijnlijk verkocht bij MuscleMeat.

We hadden besproken dat we naar een film zouden gaan in de bioscoop. We (Marijn en ik met vrienden) zijn al een keer eerder daar naar een film in de bioscoop geweest. Dus ik vond het allemaal wel prima. Wat ik wel nog dacht: ” de vorige keer was het geluid zo hard, zou dat nu weer zo zijn?” De film zou om 15.10 beginnen. De tijd ging snel, waardoor we er ineens vandoor moesten. Voor mij geen probleem. Ik moest geen auto rijden en ook Marijn niet, want we reden mee in de auto van de vrienden waar we op bezoek waren.

Ingang van de bioscoop. Bron: Tripadvisor.

De bioscoop

Aangekomen bij de bioscoop viel het nog mee qua tijd. De film was nog niet begonnen. Zelfs de reclame, die vooraf aan de film wordt laten zien, was nog niet begonnen.

We zaten in een andere zaal dan de vorige keer dat we naar de film gingen in deze bioscoop. Ik dacht daardoor: “misschien valt het wel mee met het geluid.” Maar zodra de reclame begon, viel het qua geluid al tegen. Voor mij staat het dan voor te hard. Marijn gaf aan er ook last van te hebben dat het geluid wat te hard was dan hij fijn zou vinden.

De film

Ik heb nog helemaal niet verteld naar welke film we waren gegaan. De film heette: Kingsman: The Golden Circle. Toen de film begon werd er al snel veel geweld laten zien en daar ben ik niet zo’n fan van. Dus ik dacht: ” dit is weer een film, die niet echt niet voor mij is. Maar goed ik kijk wel niet als er beelden worden laten zien, die ik niet wil zien.” Dat doe ik altijd als er veel geweld te zien is. Dat vind ik niet fijn om naar te kijken.

Bron: hhsthehub.

Ik zat lekker relax tegen Marijn aan en vond het allemaal wel prima. Tot de pauze was er geen probleem en moest ook niet naar het toilet. Na de pauze merkte ik na een paar minuten dat ik me ineens toch niet helemaal lekker voelde.

De foto maakte ik tijdens de pauze en zette die op Instagram.

En toen ging het mis

Van te voren merkte ik dat ik het heel warm kreeg. Ik kreeg vooral veel last van erg zwetende handen en voeten. Ik had van te voren mijn schoenen al uit gedaan, maar nog voelde ik dat het zweet van mijn voeten liep. (Niet echt een lekker verhaal). Ik dacht nog: “ligt het aan mij dat ik het zo warm heb of is het gewoon zo warm in de zaal.” Ik merkte de Marijn het ook warm had, dus dacht nog: ” gelukkig het ligt niet aan mij dat ik het zo warm heb.” Ook had ik ineens heel veel last van pijn in mijn linker knie. Kon niet echt meer comfortabel zitten. Af en toe ging de pijn ook naar mijn beide enkels en dan weer terug naar mijn knie.

Daarna merkte ik dat ik een raar gevoel in mijn hoofd kreeg. Ik herkende het gevoel wel, want dat heb ik vaker. Maar ook mijn rechter arm ging rare bewegingen maken. ” Ow nee.” dacht ik; “Dit zal toch geen aanval zijn.”

Tijdens het krijgen van het nare gevoel in mijn hoofd, was het geluid van de film erg hard, wild en heftig. Drong echt hard binnen in mijn hoofd en merkte dat heel veel prikkeling gaf. Ik was al een tijdje niet aan het kijken, omdat er veel geweld werd laten zien. Ik wilde dat gewoon niet zien.

Terugblik

Ik heb het wel eens vaker gehad dat het tijdens een spannend deel van de film gebeurde. Ik dacht dan dat het door de spanning kwam, dat een aanval uitgelokt werd. Nu merkte ik dat toen het harde en heftig doordringende geluid afnam en rustiger werd. Het in mijn hoofd ook weer wat beter ging en de klachten afnamen. Wanneer het geluid weer heel hard en heftig werd, ik weer meer schokken kreeg. Ik had ook een beetje een misselijk, weeïg gevoel. Had ook het idee dat ik niet helemaal bij was. Ondertussen merkte ik wel dat ik rustig was. In het verleden merkte ik vaak dat ik onrustig werd en dat onrust het nare gevoel versterkte. Dat Marijn naast me zat, zorgde ook voor rust voor mij.

Einde film

Aan het einde van de film was het geluid weer op een normaal niveau. Daardoor kwam ik al een beetje bij. Het was ook geen heftige aanval, die ik ook wel eens kan hebben. Bij die aanvallen heb ik niet alleen mijn arm die schokt, maar kan heel mijn lichaam gaan schokken en zijn de schokken veel heftiger. Ik was blij dat het bij de kleine schokjes bleef.

Maar bij het opstaan merkte ik pas welk effect het echt op me had. Ook had ik het mis dat het nog meeviel met de aanval. Want het lukte me niet om goed op te staan. Mijn spieren waren te slap en werkten niet helemaal mee. Marijn moest best hard trekken voordat hij me overeind kreeg. Ik stond daardoor ook wankel op mijn benen. Het lopen ging ook niet goed. Ik had moeite om mijn rechter been te verplaatsen en liep een soort alsof ik dronken was. Verder merkte ik dat ik ook een beetje moeite met praten had. Had moeite om uit mijn woorden te komen.

Op dat moment had ik het ook ontzettend warm en wilde graag weg uit de zaal en de muziek ging me steeds meer irriteren in mijn hoofd. Mijn hoofd had rust nodig. Ik ben naar de toilet gegaan, omdat ik moet en omdat ik water wilde drinken en mijn handen wassen om af te koelen. Toen ik dat allemaal gedaan had, ging het weer wat beter. Had nog wel moeite met lopen en een klein beetje met praten. Ook merkte ik dat ik last had van het licht. De zon scheen buiten best lekker. Voor mij was het fel en moest mijn hand voor mijn ogen houden om het licht tegen te houden.

Rest van de dag bij vrienden

Toen we terug thuis waren bij de vrienden heb ik gelijk weer een paar grote glazen water gedronken en ging het snel weer beter. We zijn blijven eten en hebben nog gekletst en paar dingen gekeken. Merkte wel dat hard geluid nog wat last/irritatie gaf.

Terugweg

Tijdens de terugreis had ik wel een klein beetje last van mijn ogen maar heb ik vaker last van. Het ging allemaal prima. Thuis hebben Marijn en ik nog een spelletje gedaan voor het slapen gaan. Al die tijd had ik nergens meer last van.

Afsluiten van de dag

Het was een beetje een tegenvaller dat ik de aanval kreeg, maar dacht dat het daar bij zou blijven.

Alleen toen ik in bed lag voelde ik weer een aanval opkomen. Dat heb ik wel vaker en dan zet het niet door. Maar deze keer merkte ik toch dat de aanval door ging zetten. Ik merk dan dat ik behoefte heb om te drinken. Krijg een droge keel en voel me raar in mijn hoofd. Ook voel ik dat mijn spieren willen aanspannen.

De aanval zette zich door. Ik kreeg best heftige ongecontroleerde schokken in vooral mijn rechterkant van mijn lichaam. Wil het vaak ook tegenhouden, maar dat gaat niet. Deze aanval was wel een stuk heftiger dan, die van ’s middags. Dat merkte ik vooral omdat ik niet meer kon praten. De woorden willen dan niet meer uit mijn mond komen. de spieren, die je gebruikt bij het praten, werken niet. Ik mijn hoofd zeg ik dan van alles. Vaak wil ik dan ook dingen zeggen. Omdat het niet gaat, word ik er verdrietig van.

Ook merkte ik dat ik naar het toilet moest, maar het lukte niet om zelf op te staan. Mijn spieren waren te slap om te staan. Marijn heeft me moeten helpen om bij het toilet te komen. Na het toiletbezoek, had ik van de inspanning nog trillende spieren. Alsof ik het koud had, wat niet zo was. Uiteindelijk zakte de aanval af en kwam de kracht weer langzaam in mijn spieren terug.

Voorbeeld aanval

Ik kwam pas een filmpje op YouTube tegen met hoe zo’n aanval er bij mij ongeveer uit kan zien. In dit filmpje verteld Myrea hoe het is haar leven met de ziekte van Lyme. Hieronder zie je de video waarin je kan zien hoe zo’n aanval er aan toe kan gaan. Bij mij kunnen de schokken nog veel erger zijn en vaker achter elkaar. Maar dit een impressie hoe zo een aanval eruit kan zien.

Volgende dag

Na de aanval ben ik toch snel in slaap gevallen. Ik gebruik slaapmedicatie, die me helpt om inslaap te komen. Toen de wekker van Marijn ging, werd ik wakker. Maar daarna viel ik ook gelijk weer in slaap. Ik heb tot 11 uur geslapen. Dit komt omdat ik heel moe was van de aanval. De rest van de dag had ik minder energie, dan ik had al die weken ervoor.

Geen bioscoop meer voor mij

Het was een fijne dag zoals die begonnen was, met een heel onverwachte wending. Ik had de aanval totaal niet aan zien of voelen komen. Ook omdat het al een hele tijd geleden was, dat ik een aanval had gehad. Verder ging/gaat het beter met me qua vermoeidheid en energie, dan de vorige keer dat we in Hilversum waren en ook naar de bioscoop gingen. Die keer was er niks aan de hand. Voor mij maakt het wel dat ik niet meer naar een bioscoop ga in de toekomst. Vooral om te voorkomen dat ik een aanval krijg. Marijn en ik kijken wel films thuis. Kunnen we zelf het geluid afstellen.

Wat vindt jij van het geluid in de bioscoop?
Zijn er meer mensen (met de ziekte van Lyme) die last hebben van het geluid?
Meer mensen die ervaring hebben met aanvallen?
Laat een reactie achter.

Follow mijn blog met Bloglovin

Pin deze afbeelding op Pinterest om dit artikel te bewaren