Vriendschap, iedereen om me heen lijkt er geen moeite mee te hebben of is een vanzelfsprekendheid. Voor mij is vriendschap iets waar ik erg onzeker over ben. Al van jongs af aan vraag ik me af hoe het werkt en waarom het me niet lukt om vrienden te houden of nieuwe vriendschappen te starten. Ik vind het heel spannend om te delen over dit onderwerp, maar ik denk dan er naast mij nog veel meer andere mensen worstelen met dit probleem. Wat mijn struggles precies zijn ga ik proberen uit te leggen. Lees je mee?!

Mijn jeugd vriendschappen

Als klein meisje was ik bevriend met mijn nicht en neef. Wij woonden in hetzelfde dorp en onze vaders zijn broers. Ik keek een beetje tegen hen op. Ze zijn een paar jaar ouder, wisten meer en ik leerde ook dingen van hen. Deze vriendschap duurde tot de basisschool. Ik heb geen idee meer waarom deze vriendschap eindigde. Het zullen verschillende factoren zijn, waarvan de leeftijd er een is.

Ik kan me niet veel meer herinneren van de eerste 3 jaar op de basisschool, maar trok met alle meiden van mijn groep op. En merkte ook niet dat ik problemen had met de vriendschap met elkaar. Het enige was dat het alleen vriendschap was op school. Bij elkaar spelen zat er niet in. We woonden daarvoor te ver uit elkaar. Alleen met verjaardagen kwamen we bij elkaar.

Tot ik in groep 3 bleef zitten. Toen begon het lastig te worden met vriendschap op school. (Thuis heb ik verder nooit vriendjes en vriendinnetjes gehad). Ik voelde me meer op mijn gemak bij de leeftijdsgenootjes, maar men hadden het idee dat ik maar met mijn groepsgenootjes op moest trekken. Nadat ik in groep 4 zat waren de vriendschappen helemaal over, die ik in kleuterklas zijn ontstaan. Omdat het combi klassen waren, had ik nog wel redelijk contact met mijn leeftijdsgenootjes in groep 3. Maar het was niet meer zoals daarvoor.

Alle jaren van de basisschool heb ik het meest opgetrokken met oudere meiden. Bij hun voelde ik me meer thuis, op mijn gemak dan bij de jongere meiden. In groep 8 viel dat weg. We waren ook nog maar met 3 meiden over. En ik heb me in dat jaar vaak buitengesloten gevoelt, omdat die meiden meer met elkaar overweg konden dat ik. Dat gevoel had ik. Daarom trok ik vaak op met een meisje, die problemen had thuis. Dit lijkt een beetje een rode draad in mijn vriendschapsbestaan te zijn.

De middelbare school en vriendschappen

Tegen het einde van groep 8 en de zomervakantie voor ik naar de middelbare school zou gaan, droomde ik over de nieuwe vriendschappen die ik zou gaan krijgen. Want ik was me al redelijk bewust van het feit dat vriendschappen fijn en leuk zijn om te hebben. Een verrijking van je leven. Dit haalde ik ook boeken en verhalen die ik las.

Ik kwam ook in een klas waar ik niemand kende van de basisschool. Dit was een bewuste keuze. Zeker ook van de negatieve ervaringen van de laatste schooljaren van de basisschool. Niet dat ik gepest werd, maar voelde me niet thuis en voelde me vaak ook buitengesloten. Had misschien ook wel deels te maken met hoe ik ben: verlegen, introvert, in mezelf gekeerd, dromerig, etc. Ik kende wel een aantal meiden van de kerk waar ik naar toe ging, maar we hadden niet echt contact. We wisten van elkaar wie we waren en daar hield het wel mee op. Ik wilde zelf wel meer connectie, heb dit ook geprobeerd. Maar het resultaat was niet echt wat ik had gedacht en verwacht.

Ik had ook de ongelukkige pech dat ik in de eerst klas van de middelbare school verschrikkelijk gepest werd. Vooral door jongens, maar bij de meiden voelde ik ook geen connectie. Uiteindelijk trok ik meer met mensen op die ik tegen kwam vanuit het dorp of op de gang in de school. Dit waren ook meiden die buitenbeentjes waren. Dit verbond ons.

De tweede klas was ook weer een andere klas, want ik ging van het vmbo naar de havo. Maar ook deze keer had ik geen geluk met de klas. Heel andere mensen en weer was ik het doelwit van pesterijen en weer vooral de jongens. Maar ook meiden deden mee in het vervelende gedrag. Of ik werd gewoon genegeerd, wat gedwongen samenwerkingen spaak liepen.

De derde klas was weer een heel nieuwe klas en weer was het lot me niet goed gezind. Dit keer was het 1 jongen, die heel veel plezier had om mijn leven zuur te maken. Er waren anderen die er ook aan meededen. En meiden had ik weer niet echt connectie mee.

Vanaf de vierde klas ging het een stuk beter. Ik had andere mensen ontmoet via de speciale reis naar Roemenië met een kleine groep mensen van havo 4 en vwo 5. Dus ik sluitte uiteindelijk mijn schoolperiode af met een 3-tal goede vriendinnen en een vriend.

Vriendschappen tijdens het studentenleven

Ondanks mijn vervelende ervaringen van de middelbare school en de nieuwe start met een paar vriendinnen, keek ik er naar uit om nieuwe mensen te leren kennen en nieuwe vriendschappen te sluiten. Mijn vriendinnen gingen naar heel andere scholen verdeeld over het hele land. Een vriendin waar ik het minst connectie mee had, ging naar dezelfde school als ik. Maar omdat ik een soort bij vriendin was voor haar, hadden we als nog niet veel contact. En ik was ook gefocust op nieuwe vriendschappen sluiten.

Naast het nieuwe vriendschappen willen sluiten, was mijn energie en gezondheid niet helemaal top. Maar ik wist toen nog niet hoe ziek ik kort daar na zou worden. Ik dacht dat ik me gewoon te druk maakte en mezelf te veel druk oplegde.

En het jammere was ook dat ik geen fijne connectie kon vinden op de opleiding. Ik denk dat mijn energie hierin een grote rol heeft gespeeld. Maar ook met negatieve ervaringen van de basisschool en middelbare school. Wel had ik nog steeds mijn vriendschappen van de middelbare school.

Aan mijn studentenleven kwam abrupt een einde na 1,5 jaar studeren. Want ik werd heel erg ziek, door de gevolgen van de ziekte van Lyme. Daardoor moest ik stoppen met mijn opleiding verpleegkunde.

Hierna ben ik nog 2 keer opnieuw begonnen. Maar ik vond steeds minder connectie met studiegenoten. Omdat de leeftijd steeds meer uiteenliep. En daarnaast moet ik dingen opnieuw doen, waarvan ik de kennis al had. En voelde me regelmatig een betweter. Ook had ik verschillende uitzonderingen en dat werkt niet mee voor een groepsgevoel etc.

Wel had ik wat leuke connecties met meiden waarmee ik op kamers zat. Helaas heb ik maar een half jaar met ze samengewoond, waardoor de meeste toch wel snel uit mijn lever verdwenen.

Vriendschappen tijdens mijn ziekzijn

Tijdens mijn ziekzijn ben ik heel veel connecties en vriendschappen verloren. Op den duur verwatert het allemaal toch. Ik had geen energie om energie in de vriendschappen te steken. Ik liep tegen veel onbegrip aan. Ook veranderde mijn leefsituatie regelmatig. En ook hier was veel onbegrip over.

Zeker ook omdat mijn gezondheid in 6 jaar tijd best heel grote ups en downs gehad hebben. Mensen gaan ook door met hun leven en mijn leven blijf redelijk stilstaan rondom dezelfde thema’s en je groeit best wel uit elkaar, helaas.

In een wat betere periode leerde ik Marijn kennen. Er waren toen nog 2 beste vriendinnen over. Tussen door had ik wel wat connecties opgedaan bij de buren, die wel wat ouder waren dan mij. En het was leuk en gezellig.

Maar doordat ik Marijn leerde kennen veranderde de situatie weer helemaal.

Vriendschap struggles van de laatste 7 jaar

Toen ik Marijn als vriend kreeg, kreeg ik toch wel wat andere tijdsverdeling dan hiervoor. En ik hoor wel vaker om me heen dat een relatie invloed heeft op vriendschappen. Voordat ik hem leerde kennen, ging al mijn vrije tijd en energie naar werk, privé en vriendinnen.

Helaas werd, kort nadat ik Marijn had leren kennen, weer best erg ziek. Het begon met de ziekte van Pfeiffer. En dit heeft de ziekte van Lyme ongenadig doen toeslaan. Doordat ik nu mijn tijd moest verdelen tussen mijn energie, werk, vriendschappen en mijn relatie, bleef er erg weinig over voor vriendschappen. Uiteindelijk ben ik al mijn beste vriendinnen verloren. Ook deels omdat we uit elkaar waren gegroeit.

Toen bleef ik zonder vriendschappen over. En dat miste ik ook wel een beetje. Ik moest echt aan het werk om vriendschappen te kunnen sluiten. En ik moet zeggen dat ik eerst echt niet wist waar ik moest beginnen. Vooral ook omdat ik heel ergens anders ben gaan wonen voor de liefde, waar ik echt niemand ken. Had/heb geen baan waar ik mensen leerde kennen.

Dus na wat googlen kwam ik de site: vriendinnenonline.nl tegen. Daar heb ik een profiel aangemaakt. Dit kan je wel heel erg vergelijken met daten alleen dan voor vriendschappen. Na wat mislukte connecties, zijn er wel voorzichtige contacten ontstaan. Ook leerde ik een lotgenootje kennen. Zei had ook de ziekte van Lyme en daarin herkenden we veel. Maar helaas is het na een klein jaar toch weer doodgebloed.

Verder ben ik uit mijn comfortzone gegaan door helemaal alleen naar events te gaan. Denk aan het ALBOE-event, een event van KellyCaresse. Of juist businessevents van o.a. Simone Levie en leerde ik het event van de IMU kennen. Tijdens live events leer je dan toch ook andere mensen kennen en krijg je toch connectie met mensen met dezelfde interesses. Vooral tijdens het event van ALBOE heb ik 2 leuke meiden leren kennen. Die ik nu wel een vriendin kan noemen. We hebben niet wekelijks of maandelijks contact. Maar hebben interesse in mij en spreken af en toe met elkaar af.

Vriendschappen nu

In november 2021 ben ik moeder geworden en ik heb altijd gedacht, als ik zwanger wordt en /of een kind krijg, is het makkelijker om vriendschappen te sluiten. Maar toch blijkt dat niet zo te zijn. Ik heb ruim een jaar in een appgroep gezeten, waar allemaal mama’s uit de buurt in zaten, die ook een kind kregen rondom nov. ’21. Maar na dat jaar was ik niet meer welkom, vanwege mijn levensinstelling etc. Gelukkig heb ik er nog wel 2 leuke contacten aan over gehouden.

Verder heb ik me aangesloten bij de Kc Club van Kelly Caresse. Ook hier doe ik langzaam aan leuke contacten op. Maar het kost mij zo ontzettend veel moeite om mee te komen in gesprekken. Veel dingen herken ik niet, ervaar ik anders, kijk ik anders naar. Waardoor ik moeite heb om mee te praten.

Ik luisterde pas ook de podcast van Celine Charlotte over vriendschappen. Die heeft mij wel een andere kijk gegeven op vriendschappen. Dat ik er relaxer naar mag kijken, mee omgaan. Maar ook gaf ze fijne concrete voorbeelden hoe zij het aanpakt.

Ook deelde natasjaonline een heel herkenbare podcast over vriendschap. Klik hier om die te luisteren. Ook wel een aanrader als je nog meer herkenning zoek.

Dus vriendschappen. Het blijft een dingetje om gelijkgestemde mensen te vinden. Maar nadat al m’n vriendschappen op de loop gingen, heb ik de afgelopen 7 jaar toch een aantal mooie vriendschappen bijgekregen. Ik ben er blij mee.

Dank je wel dat je mijn verhaal gelezen hebt. Misschien lees je wel herkenning of juist helemaal niet. Praat erover in de reacties hieronder. Alles is oké!