Het is tijd voor dag 3 van de #30dagenblogchallenge. Deze keer gaat het over de vroegste herinnering die ik heb. Als je zelf gaar denken over herinneringen als kind zijnde, merk je dat het heel lastig is om herinneringen op te halen. Maar ik heb er wel een paar. En ik ga ze je vertellen!
Mijn vroegste herinnering
Mijn vader werkte 300 meter van ons huis vandaan en kwam meestal, als hij niet te ver weg aan het werk was op o.a. het land, tussen de middag thuis eten. Ik kan mezelf nog herinneren als meisje van een jaar of 3. We (mijn moeder, broertje en zusje) gingen mijn vader uitzwaaien aan het einde van de tuin. Mijn broertje mocht dan op de fietsstang zitten, ik liep ernaast en mijn moeder had mijn zusje op de arm.
- Update (25-7-2018): Heb met mijn moeder over deze herinnering gepraat. Het gedeelte dat mijn zusjes op de arm was is discutabel omdat ze tot 3 maanden in dit huis gewoond heeft. Heb nog wel een foto gevonden van mij op de fiets bij mijn vader.
Ik ben hier ongeveer 1 jaar oud.
De tuin was een grote moestuin, waar allerlei groenten instonden. Mijn ouders hebben nog steeds een moestuin. Maar wat ik me vooral kan herinneren wat in de tuin stond waren stokbonen en sla.
Kleine herinnering
Ook heb ik nog een kleine herinnering van dit huis. We hadden in het huis een inbouwkast en mijn broertje vond het heel leuk om onder in de kast te spelen met speelgoed. Het speelgoed waren vooral trekkers met karren.
Deze foto maakte ik in 2012. Deze foto’s stonden op mijn nachtkastje. Op de foto in de rode lijst ben ik 2/3 jaar. Op de foto met het cadeau word ik 3 jaar.
Verhuizen
De meest prominente herinnering die daarna komt, is dat we gaan verhuizen naar een ander huis 450 meter van het eerste huis vandaan. De avond voor het verhuizen namen mijn ouders ons mee om het huis te laten zien. Ze hadden voor ons leuk speelgoed gekocht. Voor de meisjes een soort verzorgingshuis voor honden. Ik weet niet meer precies hoe het heet, maar ik heb nog altijd een hondje dat daarvan is. Ook als extra herinnering, maar is ook heel schattig.
Voor mijn broertje hadden mijn ouders een kasteel met ridders gekocht. Ze hadden het beide in een ander gedeelte van het huis gezet. Voor de meiden in de voorkamer in de vensterbank en voor mijn broertje in de achterkamer op de vensterbank.
Hondje van de hondenverzorgingsspeelgoed. Hoe lief kijkt hij?!
Van de verhuizing zelf kan ik me niks meer herinneren. Hoe grappig is dat. Dat ik wel het speelgoed kan herinneren maar het verhuizen zelf niet.
Vind dat ik nog best vroege herinneringen heb. Hier vond ik dat je vanaf 10 jaar echt herinneringen gaat maken. Je maakt eerder ook al wat herinneringen, maar die vergeet je in de loop der tijd. Ik denk dat het verhuizen een herinnering is die is blijven hangen, omdat het een grote verandering was in mijn leven. En het uitzwaaien van mijn vader was een steeds terugkerend iets wat daardoor is blijven hangen.
Wat is jou vroegste herinnering?
Laat het weten in een reactie hieronder!
Follow mijn blog met Bloglovin
Pin deze afbeelding op Pinterest om dit artikel te bewaren
