Vandaag (9 oktober 2019) is DE dag waar ik bijna 11 maanden lang naar toe heb geleefd. Eerst alleen (samen met Marijn) daarna met sommige familieleden, daarna met vrienden, collega’s en jullie mijn lezers en social media vrienden/volgers.
Ik schrijf dit artikel deels om deze gebeurtenis(sen) te verwerken.
Feestdagen wensen + leuk nieuws
Tot de luchtbel 2,5 week uit elkaar spatte en ik vandaag het liefst overgeslagen had en zelfs het liefst al had dat het januari 2020 was.
Je vraagt je nu vast af wat er is (gebeurt). Ik ga het je proberen in het kort vertellen zonder mensen hun privacy te schenden.
Reacties op ons nieuws
Het begon allemaal al nadat we het nieuws deelden dat we de plannen hadden om te gaan trouwen. Sommige personen (noem geen namen) waren niet erg enthousiast. Ik zag het toen niet zo, maar terug kijkend was toen al het balletje toen al lichtelijk gaan rollen de verkeerde kant op.
Veel mensen reageerden wel leuk en positief en ik had er heel veel zin in om met de voorbereidingen aan de slag te gaan. Ik ging op zoek naar trouwbeurzen om die te bezoeken, ik bedacht leuke content voor mijn blog. Dat heb je, als je me al een tijdje volgt, kunnen lezen op mijn blog.
Nieuwe rubriek – Voorbereidingen voor de bruiloft
Afvalproces
Ik was bezig met afvallen. Ook dit heb je mee kunnen krijgen. In de eerste instantie ging dit heel vlot. Ik viel, na lang van alles geprobeerd te hebben, in korte tijd toch 15 kg af. Ik was erg positief en dacht dat dit afvalproces zo door zou gaan. Want had een streefgewicht voor de bruiloft en dat wilde ik halen. Was ook niet onrealistisch. Dit heb ik in februari zelfs samen met een sportschool aangegaan. Daar werd me ook verteld dat mijn doel zeker haalbaar was.
Tot in januari dit jaar het ineens stagneerde. (Is daarna zo gebleven). Marijn en ik bleven positief. Maar er waren mensen die zich er mee gingen bemoeien. Ik kreeg via via en Marijn te horen dat men commentaar had op mijn eetgedrag. Ook moest Marijn me niet vertrouwen omdat ik niet de waarheid zou vertellen op eet gebied. Ik zou niet willen afvallen enz. (Marijn had me graag slanker gezien dan ik nu ben. Ook ikzelf wil dit erg graag).
Nu ben ik nog niks opgeschoten na een jaar later, qua gewicht in kilo’s. Wel ben ik fitter, energieker, heb ik meer conditie en heb ik spiermassa opgebouwd.
Mijn “eerste” dag koolhydraatarm
Ziekte ups en downs
Door stress, te veel werken en over mijn grenzen gaan op allerlei vlakken, zorgde ervoor dat ik af en toe terugvallen kreeg in mijn ziek zijn. Een teleurstelling voor mij en een grote schrik voor Marijn. Hij ging zich de volgende vragen zicht afvragen: “Gaat hij heel zijn leven een zieke vrouw krijgen? Hoe gaat de toekomst eruit zien?” Hij moest even heel goed gaan nadenken wat hij wilde en of hij een leven met een zieke Eli zag zitten.
Het lastige was dat hij dit niet met mij gedeeld had maar met anderen. Hij heeft toen samen met anderen besloten me te vertellen zo nog niet met me te willen trouwen en het liever stabieler zou willen hebben met mijn gezondheid. Na een paar dagen en een paar gesprekken verder toch de voorbereidingen voort gezet.
En het ging ook steeds een stukje beter met mijn gezondheid. Ik voel me al jaren niet zo goed, fit en energiek. Toch merk ik en spreek Marijn uit dat het spannend is voor hem, de enigszins onzekerheid rondom mijn ziek zijn.
Ervaring – Lyme en naar de bioscoop
Mijn “domme” flapuit
Ik ben een behoorlijke flapuit. Dit kan niet iedereen waarderen. Dit is ook een van de redenen geweest dat de bruiloft niet doorgaat. Dit heeft niks met onze relatie te maken. Maar juist op een heel ander vlak.
Toch wil ik het flapuiten niet beperken of opgeven. Want het is een onderdeel van wie ik ben. Heel eerlijk en oprecht, wat ik graag wil zijn. En what you see is what you get. Toch denk ik dat ik wat voorzichtiger ga worden met wat ik tegen iemand zeg.
Toch is dit een geen genuanceerd verhaal, waar ik geen zin heb om hier te delen.
Mijn kwaliteiten en valkuilen
Blogartikelen
Nu waren er al twee momenten geweest, die de bruiloftsplannen gesaboteerd hadden. Het plezier was er voor mij helemaal af. Daarom verscheen er op den duur ook geen artikelen gerelateerd aan trouwen & bruiloft meer op mijn blog.
Toch had ik na lang wikken en wegen (Want op den duur lag de keuze bij mij – wel of niet trouwen op 9 oktober 2019) besloten de bruiloft toch door te laten gaan. Want Marijn en ik houden van elkaar en dat is het enige wat et voor mij toe doet.
Dus er ligt nog van alles op de plank over dit onderwerp. Als ik zin en tijd heb, ga ik daar langzaam weer mee aan de slag.
Voorbereidingen bruiloft
En nu?
Je vraagt je vast af, hoe gaat het tussen Marijn en mij. Deze vraag heb ik de afgelopen weken al verschillende keren gehad. Het is lastig, maar we houden van elkaar en blijven bij elkaar. We hebben veel te praten, maar daar kunnen we samen uitkomen. Want het afzeggen heeft niks met onze liefdesrelatie te maken.
Foto door Melissa Scharroo, Capribee Family.
We hebben alles af moeten zeggen. Iets wat ik echt een hel vond om te doen. Wel heb ik mijn trouwjurk en hebben we de ringen nog opgehaald. Deze waren beiden custommade. En ik wilde ze beiden wel gewoon in huis hebben. Gelukkig hebben we met de foto- & videograaf een fijne deal kunnen sluiten. Dus daar is het geld ook niet aan kwijt geraakt. Maar de locatie, gemeentehuis, catering, kaarten, uitnodigingen, gastenboek, goodiebags, stickers, enz. hebben allemaal geld gekost, die niet terug te krijgen zijn.
Wat hebben er we van geleerd
Deze hele gebeurtenis heeft ons ook wel wat geleerd. Ik denk van mijn kant minder, dan Marijns kant. Maar misschien ziet hij dat anders. Ten eerste was de communicatie toch niet wat die zou moeten zijn. Iets waar we dachten dat die wel goed was. Maar ik deed daar heel erg mijn best voor en dacht het goed te doen. Daarnaast zitten we op sommige vlakken op een heel ander level. En moeten we een middenweg zien te vinden. Vanaf het moment dat Marijn zei dat de bruiloft niet doorging, had hij het erover dat het in de toekomst nog er wel van gaat komen. Maar wanneer is nog de vraag. Hij gaat me deze keer sowieso vragen, heeft hij me gezegd. Dus afwachten maar.
Hoe hebben Marijn en ik elkaar ontmoet?
Toch is afwachten ook niet helemaal het geval, want er moet veel uitgesproken worden. En ik ga nu ook niet meer gelijk ja zeggen, zoals het nu gaat en is.
Ik ga met een professional in zee, om dit gebeuren te verwerken. Vooral ook omdat er meer speelt, dan alleen het cancelen van de bruiloft. Ik kan het niet alleen, dus heb hulp ingeroepen. Het gaat voor nu de maatschappelijk werker zijn van de huisarts. Ik zie wel waar dit schip strand. Ik heb al wel de feedback van verschillende mensen om me heen gekregen, dat ik geen rare dingen heb gedaan of dat ik goed met de situatie om ga. Wat heel fijn en opbeurend is om te horen. Ook voor het helingsproces.
9 oktober gaat nooit meer een leuke dag zijn vanaf nu aan helaas. Dit komt ook nog eens omdat het een datum is, die makkelijk te onthouden is en was. Het is een dag geworden met een zwarte rand. Toch hoop ik voor mezelf en ons dat we een nieuwe mooie dag kunnen vinden in de toekomst. Waar we beiden naar toe kunnen gaan leven en plezier hebben in de voorbereidingen. Hoewel ik denk, voor mezelf, dat het heel lastig gaat zijn en ik steeds terug ga denken aan deze eerste keer met alle voorbereidingen die ik heb gedaan.
Bij vragen, stuur dan even een mail of een privé berichtje op social media
Opmerkingen mag je in de reacties hieronder achterlaten.
Uitgelichte afbeelding van Canva.com
Follow mijn blog met Bloglovin
Pin deze afbeelding op Pinterest om dit artikel te bewaren
