Verdrietig ben ik al vaak genoeg in mijn leven. Maar om te beschrijven waar ik dan verdrietig van word, is toch weer wat anders. Ik moet zeggen dat ik het als nog en lastig onderwerp vind. Concreet maken wat me verdrietig maakt. Ik denk dat het me gelukt is om 3 dingen te benoemen. Ik ga ze met je delen.

Zie ook: 9 oktober 2019 – Een zwarte dag uit mijn leven, die de mooiste had moeten zijn

Ziekte

Mijn ziek zijn heeft me al heel veel verdriet bezorgt. Eerst het accepteren dat ik ziek was/ben. Daarna dat ik mijn droom en studie op heb moeten geven, omdat de studie en het werk niet meer haalbaar voor me is. Maar ook het onbegrip van mijn omgeving. De frustratie van het niet gezien worden door artsen dat ik erg ziek ben. En alle andere mensen die hetzelfde moeten ondergaan als mij. Artsen die zeggen dat je je aanstelt, dat je psychisch ziek bent of erger dat je om aandacht vraagt omdat je niet genoeg aandacht zou krijgen van je omgeving.

Daarnaast kan ik ook verdrietig zijn om het feit dat deze ziekte heel mijn toekomst onzeker en in de war schopt. Een voorbeeld is dat ik graag aan kinderen zou willen beginnen. Maar dat is niet handig als ik ziek ben. Daar moet ik dus mee wachten tot ik daar beter genoeg voor bent. Maar wanneer dat is, is erg onzeker.

Goede bedoelingen

Ik heb heel veel goede bedoelingen met allerlei mensen om me heen. Speciaal met mijn broertjes en zusjes. Daar zou ik alles voor willen uitstippelen dat ze het beste leven krijgen dat ze maar kunnen hebben. En dat ze al de obstakels, die ik al heb gehad, niet hoeven tegen te komen of te trotseren. Maar al mijn goede bedoelingen worden in de wind geslagen en/of worden af gedaan als bemoeien. Ik kan daar heen gefrustreerd door worden. Maar diep van binnen is het omdat ik ook verdrietig ben dat mijn goede bedoelingen om te helpen, niet worden gewaardeerd.

Vriendschap

Ik kan ook erg verdrietig zijn over het feit dat bijna al mijn vriendschappen niet meer bestaan of niet meer onder vriendschap vallen. Dat het meer kennissen geworden is. Ik vraag me vaak af wat ik in vriendschappen verkeerd doe of verkeerd aanpak. Want ik kan me niet voorstellen dat ik zo’n verschrikkelijk persoon ben waar niemand mee bevriend wil zijn of mee om wil gaan.

Vriendschap die nog steeds bestaat!

Pas had ik een moment waarop ik daar weer heel erg mee geconfronteerd werd. Ik hoopte door nieuwe mensen te ontmoeten en het gesprek aan te gaan er misschien meer zou kunnen zijn dan met elkaar ergens aanwezig zijn. Dit was van mij een dappere poging om te onderzoeken of het meer zou kunnen zijn in de vorm van vriendschap. Maar van een gesprek is het niet gekomen, want al mijn pogingen werden genegeerd. Na dit voorval heb ik even een potje zitten huilen.

Nu ik me zo verdiep in wat mij verdrietig maakt, word ik er zelf een beetje verdrietig van. Ik ga me maar even opvrolijken met dingen waar ik blij van word. gelukkig zijn die er in overvloed aanwezig!

Wat kan jou verdrietig maken?
Laat het weten in een reactie!

Uitgelichte afbeelding: Canva

Follow mijn blog met Bloglovin

Pin deze afbeelding op Pinterest om dit artikel te bewaren